Zebravinken - mijn eerste legsel - dit verhaal is geschreven op 30 mei 2000

Het heeft een tijd geduurd maar hier is dan mijn verhaal.

Ik had dus nog helemaal geen verstand van het vogelkweken. En kreeg daarom het advies van mijn collega Hans om eens te beginnen met de Zebravink. Volgens hem een makkelijk te houden en ook eenvoudig te kweken tropisch vogeltje. Ik heb natuurlijk gelijk het een en ander in mijn vele vogelboeken nagespeurd. En inderdaad, Zebravinken worden omschreven als de "Konijnen" onder de vogels. Grappig term. Ik wist dan ook totaal niet wat ik in huis zou halen.

Enfin, ik werd dus lid van de NBvV en kwam via de Vlaardingse vogelvereniging Icarus in contact met Erik v/d Windt. De jongen van 15 jaar wist al heel veel van diverse soorten vogels. Hij bleek er ook nogal wat in zijn benedenwoning te hebben gehuisvest (150 stuks). Van Forpussen tot Pennant Rosella's en van Zebravinken tot Gouldamadines. Teveel om in een keer te bekijke en... te beluisteren. Ook Erik gaf me het advies om in elk geval te starten met een koppeltje Zebravinken. Wel vertelde hij dat je in mum van tijd een kast vol met die vogels zou hebben. Want ze hokten als gekken.

Dus de daad bij het woord gevoegd (naast 2 koppels Catharina's die minder hard van leer trekken ;-)) nam ik 1 koppel Blackface Geelbek Zebravinken. Cool.

Nou koel was het dus niet want binnen twee weken lagen er in het zaadbakje 2 eieren. En hun eigenlijke kooi was nog niet afgebouwd. Ze waren tijdelijk onder gebracht in een gewone vogelkooi. Dus bleek alle fabels waar te zijn. Jeetje, ik dus van slag. Want dadelijk zouden ze overal maar eieren gaan leggen. En Mozes, ik wist nog niet eens wat uberhaupt te doen met een ei. Goed, naar de winkel dus. En terrug gekeerd met een nestje van touw. Zo'n kanarienestje. Dat had ik met geplastificeerd metaaldraad vastgebonden op een leeg voederbakje. Opdat dat gevaarte (circa 7 cm in doorsnee) niet omlaag zou klappen als de vinkjes prettig plaats zouden nemen in hun nieuwe zetel.

Okee dan. Ik was er klaar voor. Tot mijn verassing legden ze binnen 4 weken al 4 eieren. Dat was natuurlijk een reuze ervaring. En miniscuul dat die eitjes waren. Ik dacht voordat ik die vogels had, daar kunnen we voor de grap nog een spiegeleitje van bakken. Ja dat zou dus kunnen (achteraf gezien) maar wel een van 4cm doorsnee. Wat een grap. Enfin, nadat 2 eitjes onbevrucht bleken werd om onverklaarbare reden het 3e eitje ook maar overboord gekieperd. Althans, ik heb daar niets maar dan ook helemaal NIETS van kunnen terugvinden. Waarschijnlijk in een kannibalistische bui opgepeuzeld door pap en mam in wording?

Het laatste ei kwam wel uit. Helaas stierf dat jong na 4 dagen. Diverse redenen van kenners werden aangevoerd (geen gewelde zaden gevoerd aan de ouders, mijten/luizen en/of teken op de pop of jong etc.).

In elk geval heb ik direct na het overlijden (het jong was in de voederbak begraven !!) de pop en man naar de inmiddels gereedstaande broedkooi overgebracht. Hier hebben ze een vlucht(je) van 1mtr lang, met 50cm diep en even zoveel hoog.

Ze moeten hierin nog wennen want ze hebben nog geen kennis genomen van het broedblok zelf. Geduld is een schone zaak. Te meer omdat de Catharina Parkieten zelf inmiddels 11 eieren hebben gelegd. Afwachten, hopen en goed en juist voeren...

Enfn, de Zebravink vind ik een leuk en vrolijk vogeltje. Ze komen huiselijk over en juist omdat deze in zoveel kleurvarieteiten beschikbaar zijn is het een ideale startersvogel. Ik heb mijn zinnen al gezet op de gekuifde variant. Misschien van het najaar of voorjaar 2001???

Groetjes ennuh... bedankt he voor jullie aandacht!

David