Mijn eerste gastvogels - De Forpus Coelestis - dit verhaal is geschreven op 09 oktober 2000

Aan mijn Hotelplan-periode heb ik enkele goede vrienden overgehouden. Zo ook Peter een toffe gozer die van motorrijden houdt. Althans hij heeft net als ik zo'n mooi glanzende roestbak (Honda Transalp). Enfin, dit heeft natuurlijk niets met vogels te maken. Wat wel daarmee van doen heeft waren zijn twee Forpusjes.

Reeds eerder had ik in zijn woning een tweetal van deze Dwergpapegaaitjes ontdekt. Min of meer naast zijn 3 enorm grote ratten zaten twee vermoedelijke mannetjes Forpussen te flierefluiten. Aan de nek van een van hen bleek dat de ander vrij dominant was. En volgens Peter waren ze ook al enige tijd niet buiten de kooi geweest. Een van de vogels is geen geweldige vlieger en de ander wel maar uit angst dat zijn rikketik het zou begeven zijn zijn vrije vluchten op een moment maar gestopt. Na de vliegoefening moesten de vogeltjes immers ook de kooi weer in. Afgezien van Peters bijna afgebeten vingers vond hij ze ronduit gezellig en vrolijk.

Echter, in verband met een op handen zijnde verhuizing vroeg hij me of het mogelijk was de vogels elders onder te brengen. Dit omdat ze mogelijk via mijn relaties in meer ruimere kooien verder konden leven en anderzijds omdat ze steeds moeilijker te handhaven waren. Om voer in de kooi te plaatsen waren volgens hem bepaalde taktieken nodig want anders...

Enfin, ik heb mijzelf natuurlijk afgevraagd of ik ze zelf niet wilde hebben. Maar omdat het en om twee mannen ging en volgens de boekgegevens deze vogels overeenkomsten met de agapornis vertoonden zag ik daar vanaf. Hoe ik dat dus zou oplossen zag ik wel later. Eerst die vogels maar eens naar Vlaardingen halen. De vogelvereniging in deze stad is gelukkig groot genoeg om voor deze mini-papegaaitjes altijd wel een opvangplek te vinden.

Het was een heel gezellige week dat de vogels bij mij waren. Ze waren volstrekt niet gewend om samen (in hun eigen kooi wel is waar) met andere parkietachtigen in 1 kamer te zijn. Normaliter zijn mijn Catharina Parkieten niet zulke fluiters maar op het moment dat de Forpussen er waren moeten mijn buren anders gedacht hebben. Gelukkig... haha kon me dat voor dat korte moment niets schelen. Want, er stond een groter en nobeler doel dan de buren voor mijn ogen. Namelijk het vinden van een opvangplek met goede behuizing, een goede toekomstverwachting en mogelijk verder nageslacht.

Met deze gedachte belde ik mijn collega-kweker Erik die zich inmiddels in het kweken van de Forpus ging professionaliseren. Hij zei toch over te stappen van de Catharina Parkiet naar de Forpus dus twee extra vogels kwamen wel goed uit. Erik kwam ze dan ook zelf en terstond halen en bevestigde mijn vermoeden dat het om twee mannen ging. Ik was dus reuze gelukkig met zijn support om de vogels in huis te nemen.

He, het was toch wel jammer dat ze weer weg gingen. Want wat het geluid betreft is de Catharina toch minder gezellig. De Forpus liet goed van zich horen en zo zal ik ze ook verder herinneren.

Afgelopen week ben ik 's avonds nog eens gaan kijken naar hoe het met ze ging. Ik bracht een bezoek aan de vele volieres van Erik waarin ook de twee Forpussen van Peter gehuisvesd waren. De man met het kale nekje zit nog in quarantaine om te herstellen van de nek. De andere man is inmiddels in een broedkooi met een pop samengebracht. Broedresultaten zegt Erik op korte termijn wel te verwachten.

Een topper van een actie dus. Zowel Erik als Peter dank ik hierbij voor hun medewerking en voor jullie lezers meld ik dat meer info (broedsels??) zal worden beschreven wanneer zich dat voordoe! Hoihoi, David